ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ความจริงหรือความคิด 7 กันยายน 2556

จอดรถหน้าวายเอ็มซีเอใต้ต้นไม้ สถานที่อยู่ในเมืองอัลบานี่ เป็นเมืองเก่าแก่ บ้านสไตล์แบบหลายสิบปี ทรงแตกต่าง ผมรู้สึกชอบในความแตกต่าง จะคน สิ่งของ บ้าน แม้แต่ต้นไม้ ที่ผมจอดรถก็แตกต่างจะดูเมื่อไหร่ ความไม่เหมือนย่อมเป็นส่วนต่อเติม สร้างสรรค์ความคิดดีๆ ให้กับตัว

เมืองนี้ต้นไม้เยอะ คนที่เจริญย่อมคำนึงถึงธรรมชาติ ธรรมชาติโดยเฉพาะต้นไม้ นำความสุขใจมาให้เสมอ เหมือนเวลานี้เกือบสี่โมงเช้า แดดจ้า เริ่มทาครีมกันแสงแดด เพราะเดี๋ยวจะออกเดิน จอดรถรอแม่บ้าน ซึ่งเข้าไปภายใน ออกกำลัง เงาจากต้นไม้ทาบคลุมรถตลอดทั้งคัน เพียงแต่ปล่อยกายใจก็สุขแล้ว ต้นไม้หน้าวายเอ็มซีเอ มีหลายต้น ปลูกห่างประมาณ 9-12 เมตร กะเอาน่ะ แต่ไม่ได้พูดลอย มองดูแผ่นอิฐ แต่ละต้นห่างประมาณ 6 แผ่น ๆ หนึ่งกว้างยาวเมตรครึ่ง ตอนเป็นเด็กแม่เคี่ยวเข็ญเรื่องคำนวณ บอกว่าบ้านเราค้าขายของเล็กๆ น้อยๆ กาแฟ เค้กแห้ง รู้จักคิดจะได้ไม่ผิดพลาด นั่งมองต้นไม้ ตลอดตึกมีสี่ต้น ลำต้นโต จากโคนถึงช่วงแตกกิ่งมี 4 กิ่งใหญ่ๆ สูงเกินหัว ไม่รู้ว่าเป็นต้นชื่ออะไร แต่ดูแล้วชอบ ผิวเรียบออกเงา กิ่งใหญ่ๆ 4 กิ่ง แตกกิ่งเล็กๆ สูงเลยหลังคา ใบกลมรี สีเขียวไม่มีดอก อดคิดต้นไม้มากต้น จะมีดอก ออกผล เพื่อขยายพันธุ์

ความมหัศจรรย์ ของการขยายพันธุ์ คน สัตว์ และพืชแตกต่าง ที่บ้าน มีที่จอดรถได้สองคัน เปิด มีรังนกเขา มาอยู่ดูแลบ้านหลายปี ออกลูกหลาน หลายครั้ง ๆ ละสองตัวตามที่เห็น ทุกเช้าผมเปิดม่าน จะเห็นแม่กกไข่ กกลูก อยู่ตลอดเวลา เดี๋ยวนี้เวลาเปิดม่าน จะปิดส่วนที่ยืนทำงาน อย่างไมโครเวฟ เตาอบเล็กๆ ที่ทำกาแฟ และเตาคุ๊กอาหาร เวลายืน ผมและนกไม่สัมผัสกัน ความรู้สึกเกรงใจ อดคิดกับแม่บ้าน ผมกับนก ใครเป็นผู้อาศัย เวลาไม่อยู่บ้านเป็นเดือน นกอยู่ดูแล ไม่เคยมีปาร์ตี้ ไม่สร้างความเดือดร้อน จะมีบ้างบินออกจากรัง เกาะบนหลังคา ร้องเสียงเพราะ

ทุกเช้าที่พื้น ตรงกับรัง ผมจะกวาดขี้นกทุกวัน เป็นจุดกลมๆ แข็ง บางครั้งมีกิ่งไม้เล็กๆ และหญ้าแห้งตกลงมา ชีวิตคนเราถ้าไม่กินสัตว์อย่างนกเป็นอาหาร หรือถ้าจะกินบ้างก็อาศัยซื้อจากตลาด ความคิดที่จะทำร้ายต่อกันย่อมหมดไป ความเป็นตรงข้าม ต่างมีเมตตาต่อกัน ชีวิตคน ถ้ามองทุกสิ่งที่อยู่รอบตัวโดยเฉพาะ สัตว์และแมลงอย่างผีเสื้อ ผึ้ง ฮัมมิ่งเบิร์ด ความรู้สึกสุขเกิดขึ้น คนเราถ้าสร้างความฉลาด ที่เป็นความคิด ซึ่งอยู่ภายในได้ ชีวิตเราย่อมพัฒนาไปสู่ความสุข

สวนหลังบ้าน ที่มีต้นไม้ โดยเฉพาะมุมสงบ จะเห็น แมงมุมสร้างใยเต็มไปหมด ใยเหนียว คงทน ลมพัดธรรมดาไม่สามารถทำลายรังได้ ผมยืนดูบ่อย รังตรงกลางถี่แน่นหนา เป็นที่พักอาศัย จับแมลง เมื่อแมลงบินผ่าน ติดกับใย จะออกไม่ได้ รอวันตาย และเป็นอาหาร ผมเคยเอาไม้กวาดรังออกรุ่งขึ้น รังสร้างใหม่เกิดขึ้น ไม่รู้เอาอุปกรณ์ ความมานะ มาจากไหน คงหนีไม่พ้นธรรมชาติ มอบสิ่งดีๆ มากับชีวิต

โดยเฉพาะคน ธรรมชาติมอบปัญญา คือความเฉลียวฉลาดของสมอง แต่สมองที่เกิดติดมากับตัว ยังเป็นสิ่งดิบอยู่ รอการพัฒนา คนส่วนมาก ไม่ปรับปรุงให้เกิด ความรับรู้ที่ถูกต้อง สมองจึงยังไม่พัฒนา จึงยังเป็นคนเชื่อง่าย ถูกชักจูง กระทำแม้แต่ทำผิดกฎหมาย หรือเชื่อยอมสละเงินเล็กๆ น้อยๆ ที่เป็นปากท้องของครอบครัว มองดู และรับรู้ เห็นใจ ครับสังคมไทย คนยังไม่พัฒนาสมอง จะถูกเอาเปรียบเสมอ สังคมลงความเห็นให้การศึกษาซิแล้วสังคมจะดีเอง

ผมไม่รู้ว่าจริงตามที่คิดหรือเปล่า ยอมรับการศึกษาย่อมพลิกสิ่งไม่ถูกต้อง ให้กลายเป็นสิ่งถูกต้องได้ แต่ดูก็แล้วกัน คนเรามีการศึกษาเยอะ แต่ประเทศชาติกลับปล่อยให้คนโกง คนเอาเปรียบ คนทำร้าย อยู่กับสังคม อย่างดี ก็คุยและรับรู้แต่ไม่มีการแก้ไข

เปิดประตูรถ เดินข้ามถนน ย่านการค้า เมืองอัลบานี่ เป็นตึกแถวชั้นเดียว อยู่สองฟากถนน มากตึกปรับปรุงใหม่ เดี๋ยวนี้เปลี่ยนแบบตึก ซึ่งความนิยมก่อนโน้น สร้างหยัก ต่อเติม โค้ง งอ และขอบตึกเป็นแบบต่างๆ แต่ตอนนี้ สร้างแบบสี่เหลี่ยม ใส่กระจกมากส่วน สะดวกต่อการดูแล ทาสี ซ่อมแซม และนั่งภายใน มองเห็นสรรพสิ่งเคลื่อนไหว เหมือนกับทรงสี่เหลี่ยม ความรู้สึกชอบ

เคยดูละคร สี่แผ่นดิน แต่งโดยอาจารย์คึกฤทธิ์ ปราโมช ตัวนางเอกแม่พลอยเป็นแม่บ้าน เป็นลูกเจ้าพระยา เติบโตและได้รับการอบรมจากภายในวัง ย่อมฝึกเป็นกุลสตรี คำพูด ท่าทาง และการฝึกการดำเนินชีวิต คุณเปรม สามี เป็นมหาดเล็ก คลุกคลีกับพระเจ้าอยู่หัว และหลายแผ่นดิน ได้นำความเจริญจากยุโรป มาปรับปรุงบ้านเมือง คุณเปรมก็เดินตามการเปลี่ยนแปลงในทางเจริญ ได้ปรับตัว กายและใจ ครับชีวิตคนจะยุคไหน ถ้าชีวิตรู้จักปรับตัว ถ้าจะก้าวตาม ถ้าใช้หลักพอเพียง ชีวิตไม่น่าจะถลำสู่ความตกต่ำได้

ละครเรื่องนี้ ต่างกับละครปัจจุบัน ละครปัจจุบัน ถึงจะสนุก แต่ก็แลกด้วยการมีชีวิตแบบขยะสังคม อย่างอิจฉา ฟุ้งเฟ้อ สร้างความแตกต่างของสังคม คิดบ้างไหม คนไทยเรา นำสิ่งที่ละครเล่นมาดำเนินชีวิตของตัวเองในปัจจุบัน เอาเปรียบ ริษยา ฟุ้งเฟ้อ พอถึงจุดให้ชีวิตพบกับแสงสว่าง กลับหยุดหันเห

ถนนเมืองนี้ สองเลน ทางเท้าปลูกต้นไม้ มีไฟตลอด รวมทั้งม้านั่งยาวๆ ร้านแตกต่างมากมาย ความแตกต่างของสิ่งของ ย่อมสะดวกกับชีวิตของคนในปัจจุบัน เดินเข้าร้านกาแฟชื่อ โรเยลกาแฟ คนนิยม โต๊ะนั่งบนทางเท้าคนอายุเกิน 70 ปี เพิ่งออกจากวายเอ็มซีเอ มานั่งแลกเปลี่ยน ได้หัวเราะ ยิ้ม นานวัน ความสนิทสนม กลายเป็นสิ่งสามารถพึ่งพาแนะนำ และต่อเติมกำลังใจ

กาแฟที่นี่ ผสมเอง บดเอง และคั่ว กาแฟถึงจะมาจากต้นเดียวกัน แต่จะแตกต่างรส ก็ขึ้นอยู่กับความสามารถในการทำของแต่ละคน และสำคัญ ต้องซื้อสัตย์ต่ออาชีพ ร้านนี้ คัดของกิน ประเภทเค้ก คุ๊กกี้ คัดของดีมาขาย คนเมืองนี้ถือว่าเป็นคนมีสตังค์ มีการศึกษา เมืองไหนคนมีการศึกษาดี มีมาก ดูได้จากโรงเรียนที่เป็นของรัฐบาล จากประถม ถึงมัธยม โดยเฉพาะมัธยมปลาย มีกีฬา เด็กเก่ง เข้ามหาวิทยาลัยดีๆ ได้มาก เมืองนี้โรงเรียนที่กล่าวมี อาชญากรรมมีน้อย ห้องสมุดใหญ่ มีสวนสาธารณะ และเมืองดี จะต้องมีศูนย์กลางของผู้สูงอายุ เคยไปศูนย์กลางของผู้สูงอายุหลายครั้ง บางวันมีขนมปังมาแจก ขนมปังแบบท่อนยาว ผมจะหยิบมาด้วยทุกครั้ง เอามาทำครูตอนกินกับสลัด ผมทำง่ายๆ สไตล์ใครก็ของใคร ถ้าที่บ้านมีขนมปังเหลือ อย่าทิ้งเพียงตัดสี่เหลี่ยม เปิกระทะ ใส่เนยหรือโอลิฟออย สับกระเทียม เปิดไฟอ่อน ใส่เกลือ ชอบพวกเอิ๊ฟ เชิญ เอาขนมปังคลุก ปิดไฟ ใส่ถาด ใส่เตาอบเล็กๆ เวลาไม่นาน 350 องศา พอดูเหลือง ปิดไฟ ความร้อนจะต่อเติมให้สุก พอเย็น ก็จะกรอบ คลุกกับสลัด ใส่ส่วนที่ตัวเองชอบ และน้ำสลัด แค่นี้ ชีวิตคุณก็แก่ลงด้วยคุณภาพ ตอนเช้าไม่ต้องเบ่ง สลัดที่ทานผสมมากส่วน จำเป็นต่อสุขภาพทั้งนั้น

เดินเข้าร้านกาแฟ หนึ่งแก้ว ราคา 1.60 แก้วเล็ก มอนิ่งเบรค ถือเดิน เห็นคนผู้ชาย เดินจูงหมาผ่าน เดี๋ยวนี้คนกับหมาต่างเกื้อกูล ซี้ต่อกัน นัยว่าหมาเป็นเพื่อนแก้เหงาได้ดี กลับบ้าน หมาเอาใจ เลียแข้งขา นั่งเก้าอี้ มาหมอบใกล้ กระโดดนั่งตัก พาเดินนอกบ้าน ขว้างลูกบอล วิ่งไล่ คาบมาให้ เจ้านายออกกำลังแขน นายจ๊อกกิ้ง หมานำหน้า มากรายหมาเกิดอุบัติเหตุ ถูกเพื่อนหมาด้วยกันทำร้าย หาหมอหมา หมดหลายพัน ความคิด เงินถ้ามีสติปัญญา ยังหาได้ตลอด แต่เพื่อนสี่ขา อายุอยู่ประมาณ 20 ปี ให้ความรู้สึกดีๆ ตลอด เมื่อจากไปย่อมไม่สามารถหาคุณความดี เกิดกับชีวิตนานปี ไม่ได้จะจริงแค่ไหน แต่ละคนรับรู้เป็นประสบการณ์ของชีวิต คนจูงหมา พอมาถึงหน้าร้านเกี่ยวกับหมา ตัดผม นวดตัวให้หมา อาบน้ำ ปลอกคอรุ่นล่า เสื้อผ้าสารพัด ถ้าพูดถึงราคา ถึงจะแพง เมื่อหมาต่อรองไม่ได้ เจ้านายรักใคร่ พอที่จะเกื้อกูลให้หมาดูดี ก็ยอมควักกระเป๋า พอถึงร้านด้วยสัญชาติญาณ หมาวิ่งไปตระกุยประตู วิ่งรอบ คนที่ศึกษาเกี่ยวกับหมา ออกเป็นเสียงเดียว หมาสามารถรับรู้ จากกลิ่น ว่ากิจกรรมทุกอย่างทำเกี่ยวกับเขา และร้ายกว่านั้น เพื่อนหมากำลังมีความสุข ได้รับการดูแลภายใน มีมากสิ่งเกี่ยวกับตัวเขา เป็นเรื่องของหมา หมา ถ้าบังเอิญหมาพูดได้ คำพูดที่ว่าเรื่องหมาคนไม่เกี่ยว คงตกวาระแล้ว หมาน่าจะพูดว่า เรื่องของหมาคนยิ่งจะต้องเกี่ยงข้องสนใจ โลก พ.ศ. นี้ คนหากินกับหมารวย ทำอาหารหมาขาย ใส่ปลา เนื้อ กุ้งจริงๆ ที่นอน แม้แต่โรงเรียน ส่วนมากจะเป็นเกี่ยวกับพฤติกรรม พอโรงเรียนให้ใบประกาศ สิ่งที่เห็น เออจริงเขาเทรนได้จริง ไม่เห่าพร่ำเพรื่อ ไม่แยกเขี้ยว เจอหน้าหมาแปลกหน้า บนที่สาธารณะ ถนน พาร์ค กระดิกหาง ดึงแขน เจ้านาย (เชือก) เข้าไปเลีย เอาตัวสีข้าง เท่ากับผูกมิตร

เดินเลย กาแฟเหลือครึ่งแก้ว ผ่านหน้าร้านชื่อ “เทน้ำเทท่า” เขียนภาษาอังกฤษ กว่าจะร้องอ๋อ ยืนคิดเคี้ยวขนมหลายครั้ง ร้านนี้แม่บ้านชอบมาซื้อน้ำปั่นดื่มบ่อย บอกว่ารสหวานมัน สาคูมากเม็ด ราคาสามเหรียญกว่า ผมร้องตั้งสามเหรียญ ไม่น่าเชื่อ เงินนิดหน่อยแค่นี้ บางครั้งผมอยู่ได้ถึงสองวัน ก่อนโน้นทำงานมีเงินทุกวันจะมากหรือน้อยไม่สนตอนนี้เงินออกเดือนละครั้ง ที่ต้องจ่ายรออยู่แล้ว ถ้าเผลอขาดสติ ใช้เงินเกิน คำพูดของแม่บ้าน หน้าเธอจ๋องและจ๋อยรู้ได้ไม่มีเงิน