ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ความจริงหรือความคิด 28 พฤศจิกายน 2563

ทุกเช้าตื่นมาเดินออกกำลังขาครับ ความชราเข้ามาเยือน มากสิ่งเปลี่ยนเป็นชราตามวัย เคยเดินตรง หลายปีมาเดินเสียศูนย์ มีวันหนึ่ง กวาดใบไม้หน้าบ้าน ลากถังใส่ใบไม้ พื้นหน้าบ้านไม่เรียบมีบางช่วงสูงต่ำ ผมเอาถังใส่ใบไม้ เข็นลงขั้นคอนกรีตที่ต่ำกว่าประมาณ 6 นิ้ว กำลังจะก้าวตามถัง เอามือจับถังใบไม้ ความเป็นอุบัติเหตุเกิดได้ตลอดเวลา และนึกไม่ถึง ถังมีล้อเลื่อน ตัวผมก้าวตาม พื้นสูงต่ำหน้าโขกกับถัง เป็นแผลยาวปลายคิ้ว รีบขึ้นบ้านบอกแม่บ้านไปโรงพยาบาล เข้าห้องฉุกเฉิน รายการของแผลไม่มาก แต่ก็ต้องเสียเงินพิเศษ ครับถึงจะระมัดระวัง อุบัติเหตุก็มีบ้าง ต้องเย็บหลายเข็ม

ถอยหลัง 45 ปี แม่บ้านมีธุรกิจ ผมอาสาเช็ดกระจก เหลือเชื่อ ตกเก้าอี้ แขนหัก ต้องขับรถไปโรงพยาบาล ครับอุบัติเหตุหลายคนบอกว่าเป็นกรรมเก่า วันนี้ 7:00 AM เช้าวันอาทิตย์ 15 เดือน 11 อีกเดือนครึ่งก็สิ้นปี อายุมากอย่างผม ไม่ไปร่วมวงไปดูดอกไม้ไฟ ไปปารตี้ มากสิ่งหมดเวลา แต่ชีวิตเปล่าหมดความกระตือรือร้น ยังชอบทำงานหลังบ้าน มองลอดหน้าต่างจะเห็นดอกไม้ไฟจุดสวยงาม นั่งที่บ้านมองลอดเห็นมากสิ่งงดงาม ผมซิบน้ำส้ม “ปกติชอบดื่มน้ำส้ม” เปรี้ยว หวาน หมอบอกว่าน้ำส้มมีส่วนผสมน้ำตาลเยอะ ยิ่งยุคนี้ส้มราคาแพง ถ้าใช้น้ำส้มแท้ คั้นไม่ผสมอย่างอื่นราคาย่อมหลายเหรียญ ตอนเปิดธุรกิจ ชอบไปซื้อผักร้านญี่ปุ่น ไม่ไกลจากร้าน ประมาณ ¾ ไมล์ ร้านนี้คนนิยม ผักประเภทปลอดสารเยอะ คนแถวร้านนิยมผัก ไข่ แม้แต่ปลา และเนื้อ ประเภทอุดมด้วยธรรมชาติ เหมือนปลาแซลม่อน ลูกสาวจะทานแซลม่อนน้ำลึก โคโหและซ็อกไอด์ เหตุผล ปลาอาศัยและเติบโตน้ำลึก รอบๆตัว ธรรมชาติย่อมปลอดสารมากกว่าน้ำตื้น อย่างปลาริมฝั่ง เติบโตกับน้ำถ่ายเทมาจากบ้าน มากสิ่งปะปน สารปนเปื้อนน้ำสกปรก ร้านผักญี่ปุ่น ชื่อร้าน “มอนเทอเร่ย์” ช่วงเปิดร้าน ผมสามารถซื้อน้ำส้มคั้นสด จากส้ม ราคาอาจสูงบ้าง ผมก็สามารถรัดเข็มขัดตัวเองประหยัดอย่างอื่น ซื้อน้ำส้ม “สด” ไม่ปนเปผสมกับน้ำตาลและน้ำ ชีวิตเคยได้รับการอบรมชอบบางอย่างอยากได้อยากมีก็ต้องรู้เลิกบางอย่างด้วย

อากาศวันนี้สดใส กรมอุตุบอกว่า ไร้ลม อากาศจะร้อน แดดจ้า ครับเริ่มแต่เช้าเลย ส่วนตัว ชอบพออากาศร้อนมากกว่าหนาว อาทิตย์ที่แล้ว ลูกชายส่งผ้าห่มไฟฟ้ามาให้ แม่บ้านบอกลูกชาย พ่อขี้หนาว ความเป็นครอบครัวนอกจากห่วงใยแล้วต้องรักใคร่ ผมพูดความจริง พอถึงวันนี้ลูกสาว ลูกชายต่างดูแล โทรมาคุยด้วยอาทิตย์ละหลายครั้ง พ่อแม่ต้องการอะไร ลูกจะพยายามจัดให้ ความต้องการของคนเป็นพ่อแม่ อย่างผมกับแม่บ้านไม่ต้องการอะไร เพียงโทรมาคุยด้วยก็มีความสุขแล้ว

เหมือนกับช่วงคริสต์มาส เดือนหน้า วันที่ 24 ธันวาคม คนอเมริกันถือว่าเป็นวันครอบครัวจะอยู่ด้วยกัน ทุกคนอยู่ห่างไกล คนละรัฐ พอถึงเดือนนี้คนจะกลับบ้าน ไปอยู่ร่วมกัน คุยสนุกสนาน สร้างความอบอุ่นต่อกัน ปกติหลานชาย 3 คน จะมาอยู่กับผมช่วงปิดเทอมใหญ่ มาเรียนภาษาไทย ช่วงคริสต์มาสโรงเรียนปิดประมาณ 2 อาทิตย์ ลูกสาวและลูกเขยจะให้หลานมาอยู่ด้วย ลูกทั้งสองก็ถือโอกาสมาเที่ยวซานฟรานซิสโก

ลูกสาวลูกเขยชอบถนน 4 เมืองเบิร์คเล่ย์ มีร้านอาหาร ร้านสิ่งของ ชอบไปเซ้าท์ซาลิโต้ แม้แต่เดินเล่นแถวร้านติดทะเลภายใน พูดถึงซานฟรานซิสโก หลายปีมาเกิน 10 ปี ผมชอบไปซานฟรานซิสโก เคยไปเล่น กอล์ฟ มี 3 สนาม พอขายร้านอายุมากขึ้น เลยหยุดกอล์ฟ ไม่ต้องเดินทาง และเงิน ช่วงก่อนโน้นเคยนั่งรถรางที่ถนน เพาว์เวลย์ ขอบไปเดินถนนติดทะเลภายใน ตอนมาใหม่ 1967 ญาติพาไปทานอาหารจีนที่ไชน่าทาวน์เมืองซานฟราน เกิดความรู้สึก “ชีวิตไม่อดอยากอีกต่อไป” แต่พอถึงวันนี้ สินค้าชอบพอแพง อย่างปลาสลิดเค็ม 2 ตัวเคยซื้อหลายปี ประมาณ 3-4 เหรียญ วันนี้ 7.99 ความรู้สึกต้องควบคุมตัวเอง เคยเปลี่ยนซื้อปลาเค็มจีน ยี่ห้อปลา “Crockea” ซื้อสองอาทิตย์ที่แล้วตัวละเกือบ 40 เหรียญ เห็นทีต้องเลิกทาน ครับมากสิ่งขึ้นอยู่กับสุขภาพคือเงินในกระเป๋า รู้จักชีวิตพอเพียง คำพูดในหลวง มองลอดหน้าต่าง แสงแดดจ้าเกือบ 9:00 AM แต่ซานฟรานมองไม่ชัด มีหมอก ช่วงตอนเย็นบ่อยชอบมานั่งอ่านหนังสือพระที่โต๊ะตัวที่เขียนหนังสือ มองดูซานฟรานซิสโกช่วยถอยหลังหลายเดือน จะนำไวน์ติดมือมาด้วย ไวน์ เขียนหนังสือ อ่านหนังสือ มันไปด้วยกัน หลายคนมีจิตอคติ บอกว่าอ่านธรรมะ แล้วดื่มไวน์มันเหมือนต้นทางกับปลายทางแยกกัน สำหรับผม สุขภาพทางความคิดไม่ขึ้นลง ที่ทำให้ชีวิตดำเนินในทางถนนตรงถึงปลายทาง ไม่ข้องแวะกับสิ่งกัดกร่อนให้ชีวิต เกิดกรรม ทุกข์ คิดไร้สาระ เชิญเถอะขอรับ ชอบพอและถูกต้อง ชอบดูซานฟรานซิโก ตึกสูงต่ำทางขวามือเป็นอ่าว (ทะเลภายใน) ช่วงโพล้แดดจะอ่อนตัว น้ำทะเลสงบ เกาะหลายเกาะ แม้แต่เกาะนักโทษ (อัลคาร์ทาร์ด) สงบไม่เหมือนคำบรรยายจากตำราว่าเป็นที่อยู่อาศัยของนักโทษที่เป็นอาชญากร ทำความเดือดร้อนและน่ากลัว

มองลอดหน้าต่าง นกกาเดินบนทางกรวด ทรายและหิน ตามองหาอาหาร ปากก็จิก หลายเวลา หลังบ้านผมเอาอ่างใส่น้ำเต็ม นกกาจะเอาอาหารที่บางประเภทมาจุ่มน้ำก่อน ค่อยกิน คงทำให้อาหารอ่อนนุ่ม ฉลาด สัตว์ทุกประเภทเติบโต มีชีวิตใช้ “สัญชาติญาณ” ไม่ต้องอาศัยสมอง (ปรีชาญาณ) และจิต (ปัญญาญาณ) คงจะเหมือนเด็กที่ออกมาเดินขบวน เกะกะ ข้อเสมอประหลาด ร่างกฎหมาย นายกลาออก เปลี่ยนนระบบสถาบัน เขาเรียกตัวเอง “นักเรียนเลว” ผมเห็นด้วย ช่างเหมาะสม เขาดำเนินชีวิตด้วยสัญชาติญาณ